De kracht van online opstellingen

Een positief iets dat ik over ga houden aan Covid-19 is mijn ervaringen met online systemisch werk. Bizar was het om te ervaren dat een systemisch veld zich niet laat begrenzen door een fysieke ruimte. Twee weken geleden nam ik deel aan een online opstelling waarbij een cliënt de vraag in bracht hoe hij zich het beste kon verhouden tot corona. In de opstelling die daaruit volgde werden representanten gekozen voor de cliënt, corona, angst en dood. Later kwam daar de aarde nog bij. Ik representeerde de dood en had een vergelijkbare ervaring als bij “live”-opstellingen die ik normaal gesproken doe. Mijn lichaam werd heel zwaar en ik wist dat ik onlosmakelijk verbonden was met corona. Ik was blij met de toevoeging van de begeleider dat ik mij niet te diep in mijn rol als de dood moest inleven, dit had ondanks de online verbinding zomaar kunnen gebeuren.

De cliënt kreeg aan de hand van de opstelling het inzicht dat hij zich meer wil richten op zijn levenslust dan op zijn angst voor de dood. Hij is nog niet klaar op de aarde en wil de rest van zijn leven het maximale er uit halen. De energie spatte er van af. Voor mij wederom een bevestiging van de kracht van systemisch werk. Bijzonder dat het online werken daarbij geen belemmering is.

Mocht je zelf als opsteller willen experimenteren met online opstellingen verwijs ik graag naar de website van een collega opsteller: www.onlinefields.net. Ook ga ik graag met je in gesprek als je zelf een vraag in wil brengen, je zou zomaar tot zeer verrassende inzichten kunnen komen…..😃.

De meeste scholen deugen

Het boek van Rutger Bregman “de meeste mensen deugen” heb ik als zeer inspirerend ervaren. In zijn boek laat hij zien dat wij in onze samenleving geprogrammeerd zijn om van het slechte van mensen uit te gaan. Hij haalt wetenschappelijke bewijzen onderuit die deze overtuiging staven. Als fervent aanhanger van het positieve denken spreekt mij dit bijzonder aan. Met name bij coachklanten die het wereldleed op hun schouders nemen en die mij vertellen dat de samenleving naar de knoppen gaat, wijs ik graag op de positieve dingen die ook in onze samenleving te signaleren zijn.  Van de week had ik een ervaring bij een driegesprek met een coachklant en haar leidinggevende waardoor ik mij realiseerde dat ik mijzelf ook schuldig maak aan een negatieve overtuiging. Mijn coachklant werkt voor een onderwijsinstelling waar ik een vooroordeel over had, namelijk dat het daar één grote puinhoop is. Als ik dit groter maak heb ik het idee dat dit voor de hele onderwijswereld geldt. De stakingen die momenteel weer op til staan zijn natuurlijk een goede katalysator voor deze gedachte. Tijdens het driegesprek liet de leidinggevende van mijn coachklant mij inzien dat er binnen de onderwijsinstelling veel positieve ontwikkelingen gaande zijn. Ze vertelde dat zij binnen de school al verschillende collega’s heeft horen zeggen dat ze hun werk en organisatie als thuiskomen ervaren. Een leven lang leren, flexibele deeltijd en competentiegericht ontwikkelen zijn initiatieven die niet alleen binnen deze school hoogtij vieren, dit geldt voor bijna het hele onderwijsveld. Als ik realistisch ben is er aardig wat aan de hand in het onderwijs en daar moeten we onze ogen ook niet voor sluiten. De sleutel om het tij te keren ligt voor mij in het richten op de positieve ontwikkelingen binnen de sector in plaats van het blijven hangen in oude negatieve overtuigingen dat het allemaal kommer en kwel is. Dit geldt dus ook voor mij: in plaats van het blijven hangen in belemmerende overtuigingen, wil ik mij richten op positieve energiestromen die overal te vinden zijn. Ik wil de leidinggevende van harte bedanken dat ze mijn ogen opende en mijn coachee wens ik toe dat ze een plek binnen of buiten de school vindt die voor haar als thuiskomen voelt.

Synchroniciteit

Vanochtend liet ik mijn hond uit in het bos en dacht na over mijn toekomst. Als zelfstandige heb ik over de hoeveelheid werk niet te klagen, vroeg me alleen af of ik nog wel de dingen doe die ik wil doen. Dit werd mede gevoed door een organisatie-opstelling waar ik recent aan deelnam.
In deze opstelling werden persoonlijke, organisatie- en maatschappelijke ontwikkeling opgesteld middels een representant in de ruimte waarin we ons bevonden. De eerste vraag was of je een plek in dezelfde ruimte wilde zoeken ten opzichte van de representanten die op dat moment voor jou recht deed aan jouw persoonlijke situatie. Ik vond mijn plek vrijwel naast persoonlijke ontwikkeling, het was voor mij een opleidingsdag bij het Hellinger Instituut voor mijn eigen ontwikkeling.
De tweede vraag was of je een beweging wilde maken. Met mijn hoofd was ik in gedachte al bij organisatieontwikkeling, het betrof een opleiding over organisatieopstellingen. Tot mijn stomme verbazing werd mijn lijf echter naar maatschappelijke ontwikkeling gezogen. Iets waar ik persoonlijk niet zoveel mee dacht te hebben. De maatschappij is te groot, daar kan ik in mijn eentje toch niet zoveel aan veranderen. Terwijl ik maatschappelijke ontwikkeling recht in de ogen keek, besefte ik me dat de dingen die ik wil doen een bijdrage moeten hebben aan een positieve ontwikkeling van de maatschappij.
Na het uitlaten van de hond kwam ik thuis en het eerste mailtje dat ik opende was een uitnodiging voor een congres Positieve Psychologie – Zin in leven en werk. Voor mij een voorbeeld van Synchroniciteit. Deze term is in 1930 geïntroduceerd door de psycholoog en psychiater Carl Gustav Jung. Hij maakte een studie naar het fenomeen dat soms twee gebeurtenissen na elkaar gebeuren zonder dat daar een causaal verband tussen zit terwijl deze gebeurtenissen wel in elkaars verlengde lijken te liggen. Anders gezegd, je ervaart meer dan gewoon toeval. Zo vertelde mijn zus laatst dat ze nog nooit een drone in het echt had gezien, nog geen vijf minuten later kwamen we samen haar eerste “live” drone tegen. Ze vertelde dat ze dit vaak meemaakt. Ga maar eens bij je zelf na wanneer je zelf een dergelijk fenomeen hebt meegemaakt.
Ik ben ervan overtuigd dat als je open staat voor dit soort signalen er positieve mogelijkheden ontstaan, ook voor de maatschappij. In dit kader kijk ik erg uit naar het congres over Positieve Psychologie, ben benieuwd welke mogelijkheden me het gaat opleveren voor mijn toekomst.

Jobcrafting in de metro

Vandaag tijdens een netwerkbijeenkomst voor HR professionals werd ik weer eens getriggered voor bloggen. Aan de hand van een succesvol blogverhaal van één van mijn netwerkgenoten over een zeer populaire snackbar in Nieuw-Vennep (zij hebben Leanproces wel heel goed in de praktijk gebracht) moest ik denken aan mijn eigen ervaring in de Rotterdamse metro van pak hem beet twee jaar geleden. Vanaf hotel New York reisde ik met een gezelschap met het openbaar vervoer naar Rotterdam CS. We hadden net een bijeenkomst bijgewoond over jobcrafting. Jobcrafting staat voor mij voor het leuker maken van je eigen werk. Wikipedia beschrijft het als een manier waarop een medewerker zijn eigen werk herstructureert. Op de bijeenkomst kregen we een filmpje te zien waar een steward zijn werk leuker maakte door de “safety instructions” rappend aan de passagiers te brengen. Het hele vliegtuig klapte uiteindelijk met de anders zo saaie instructies mee. Terug naar de metro. Daar kregen we ter plekke een staaltje jobcrafting voorgeschoteld. Als iets me namelijk een erg saaie, vervelende baan lijkt is het wel kaartjescontroleur. Deze dame maakte er echter een feestje van door met iedereen een praatje te maken. Zo ook met mijn gezelschap. Ze deed dit zó natuurlijk en met passie dat ik nog steeds een glimlach krijg als ik aan dat moment terugdenk. Voor mij is dit een voorbeeld geworden dat ik graag gebruik bij de uitleg van mijn bedrijfsnaam H3O2: met Hoofd, Hart en Handen werken aan Ontwikkeling en Organisatie. H3O2 gaat er van uit dat de meeste mensen hun werk alleen met hun Hoofd en Handen doen, toevoeging van het Hart staat garant voor maximaal rendement voor zowel het individu als de organisatie. De kaartjescontroleur in Rotterdam kwam twee rijtuigen teruglopen om ons er nog even op te attenderen dat we niet moesten vergeten uit te stappen bij onze overstaphalte. Wat wens ik iedereen toe dat je een dergelijke energie weet te vinden om de juiste (over)stap te maken in je eigen loopbaan!